بنگسانگ (۳۰۰-۲۹۲ میلادی)، چهاردهمین امپراطور گوگوریو، شمالیترین در میان سه امپراطوری کره، بود.
گفته شدهاست، که او از دوران جوانی آدم بسیار متکبر و فاسدی بوده، به دیگران اطمینان نداشته و بسیار حسود بودهاست. به محض رسیدن به سلطنت، بنگسانگ عموی معروفش، «Go Dal-ga» (پرنس An-guk)، را متهم به خیانت کرد و او را کشت. بر طبق کتاب سامگوک ساگی، خشونت او مردم را آشفته و ناراحت کرد.
در هشتمین ماه از سال 293 میلادی، قبیله "Xianbei"، به رهبری "Murong Hui" به گوگوریو حمله کرد و بنگسانگ به کوههای Sinseong فرار کرد. از شمال Sohyeong، شخصی به نام "Go No-ja" با هدایت 500 سواره نظام به ملاقات پادشاه رفت، و سپس برای مقابله با نیروهای "Xianbei" رهسپار شد. پادشاه به "Go No-ja" لقب "daehyeong" را اعطا کرد، پنجمین رتبه در دربار، و "Gongnim" را به عنوان پاداش به او بخشید.
در پیروی همان ماه، پادشاه از ترس اینکه برادر کوچکترش،" Go Dol-go"، نقشه خیانتی علیه او طرح ریزی کرده باشد، او را مجبور به خود کشی کرد. پسر Go Dol-go، فرمانروای بعدی، پادشاه میچئون، فرار کرد و زندگی خود را نجات داد. در هشتمین ماه از سال 296 میلادی، Murong Hui یک بار دیگر به گوگوریو حمله کرد، اما حمله او دفع گردید.
پیروی همان ماه، یخبندان شدید و فر ریختن تگرگ سبب شد تا محصولات کشاورزی نابود گردد، اما پادشاه به بازسازی و تجدید بنای قصر ادامه داد، بطوریکه مردم به صورت بزرگ و عمده اعتراض کردند. پادشاه بنگسانگ، به توصیه وزیرانش گوش نداد، و به مردم توجه نکرد.
در پایان، در طی کودتایی که وزیرانش در هشتمین ماه از سال 300 انجام دادند، بنگسانگ و دو پسرش مجبور به خودکشی شدند. او در در "بنگسانگ-وون" دفن گردید.
وزیرانش، پرنس فراری را پیدا کردند، و او را به عنوان پادشاه میچئون به سلطنت رساندند.