ششمین پادشاه گوگوریو،تائجو

تائجو (۱۴۶-۵۳ میلادی)، ششمین امپراطور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراطوری کره، بود. در بعضی از مواقع از او با نام پادشاه تائجو بزرگ نام برده شده است. او پس از قتل پادشاه موبون به سلطنت رسید. در دوران حکومت پادشاه تائجو، بر قلمرو گوگوریو افزوده شد و او یک حکومت مرکزی در امپراطوری ایجاد کرد. دوران حکومت ۹۳ ساله او به نظر می‌رسد، دومین حکومت طولانی (از نظر مدت فرمانروایی) در میان پادشاهان جهان است.

سابقه

تائجو، نوه دومین فرمانروای گوگوریو، پادشاه یوری، بود. او پسر "Jaesa"، رئیس خاندان “Go” از دودمان “Kyeru”، یکی از ۵ خانواده قدرتمند در دربار سلطنتی، و مادر او اهل بویو بود.

گرچه، موبان منفور، پسرش را بعنوان ولیعهد معرفی کرده بود، بعد از مرگ او در سال ۵۳ میلادی، دربار گوگوریو "Jaesa" را بعنوان پادشاه بعدی کاندید کردن. گفته شده به خاطر سن بالا، "Jaesa" پیشنهاد آنها را رد کرد، و پسر هفت ساله او "Gung"، پادشاه شد. ملکه بیوه به عنوان نایب السلطنه شاه جوان فعالیت نمود.

توسعه و تمرکز

پادشاه تائجو درطی اولین سال حکومتش، امپراطوری را با تبدیل کردن ۵ قبیله به ۵ ایالت که توسط یک حکمران، که از میان یکی از قبایل انتخاب می‌شد و تحت نظارت مستقیم پادشاه بود و بر آنها حکومت می‌کرد، متمرکز کرد. بدین وسیله او اساس کنترل و نظارت خانواده سلطنتی بر کلیه امور نظامی، اقتصادی و سیاسی را بنا نهاد.

پادشاه تائجو در سال ۵۶ میلادی ایالتهای شرقی اوکجی، ۶۸ میلادی "Galsa" و ۷۲ میلادی "Jona" و ۷۴ میلادی “Juna” را تصرف کرد. او جهت انجام امور حکومتی در مرکز، افرادی را از تمام کشور جذب نمود و برای قدرتمند کردن نظارت خانواده سلطنتی در سرتاسر کشور مسافرت کرد.

او چندین بار با سلسله هان چین جنگید و تجارت بین لی لانگ و هان را قطع نمود. در سال ۵۵ میلادی، او دستور ساخت یک قلعه نظامی را در ناحیه "Liaodong" را صادر کرد. پادشاه تائجو در سالهای ۱۰۵، ۱۱۱ و ۱۱۸ میلادی به مناطق مرزی چین حمله کرد. در سال ۱۲۲ میلادی، او با اتحادیه ماهان، در مرکز کره، و قبیله همسایه، Yemaek، جهت حمله به "Liaodong" پیمان بست. پادشاه تائجو با مهارت کشور گوگوریو را توسعه داد، او در سال ۱۴۶ میلادی اقدام به یک حمله بزرگ دیگر کرد.

مرگ

در ۹۴امین سال حکومت پادشاه تائجو، برادر جوانتر تائجو،"Suseong"، به سلطنت رسید و پادشاه چادائه گردید. گرچه مطالب بیشتری در سامگوک ساگی یافت نشده، اما بر اساس سامگوک یوسا، چادائه طولی نکشید که توسط ۲ پسر تائجو کشته شد.فرمانروای بعدی، پادشاه سیندائه، برادر جوانتر و ناتنی تائجو و چادائه، در سال ۱۶۵ میلادی ۲ برادرش را به قتل رساند.

بر طبق سامگوک ساگی و سامگوک یوسا، تائجو در سن ۱۱۹ سالگی فوت کرد. بعد از ۹۳ سال فرمانروایی، از او به عنوان پادشاهی که طولانی‌ترین طول عمر و حکومت را در تاریخ کره کرده، یاد می‌شود.